Φοβάμαι λίγο να μιλήσω για τον έρωτά μου
μήπως τον θρυμματίσω
-τα βήματά σου στην κουζίνα
όπως αποκοιμιέμαι-
κόκκινα δέντρα στη φαντασία μου γυμνά
και πουλιά κρέμονται από τον ουρανό
στο ίδιο σημείο εκείνο
πριν ο ύπνος μας πάρει
όπως λύνεται η γλώσσα μου
και η καρδιά μου
και μπάζουν νερά από παντού
και βυθίζομαι
[Δήμητρα Γερογιάννη]
μήπως τον θρυμματίσω
-τα βήματά σου στην κουζίνα
όπως αποκοιμιέμαι-
κόκκινα δέντρα στη φαντασία μου γυμνά
και πουλιά κρέμονται από τον ουρανό
στο ίδιο σημείο εκείνο
πριν ο ύπνος μας πάρει
όπως λύνεται η γλώσσα μου
και η καρδιά μου
και μπάζουν νερά από παντού
και βυθίζομαι
[Δήμητρα Γερογιάννη]
